Aydan Yıldırım'ın Kaleminden SEVGİSİZLİK ÇAĞI
Dünya yangın yeri… Ama önce biz yandık. İçimiz yandı. Belki de tek çözüm: Yeniden sevmek… Yeniden insan olmak…
Eskiden bir bakış dostluktu… Şimdi bir bakış ölüm sebebi.
Sevgi kayboldu, saygı unutuldu, güven ise yerle bir.
Ne oldu bize? Ne ara insan olmaktan bu kadar uzaklaştık?
Küçük tartışmalar cinayetle, evlilikler boşanmayla, göz göze gelişler kavgayla bitiyor.
Dünya yangın yeri… Ama önce biz yandık. İçimiz yandı.
Belki de tek çözüm: Yeniden sevmek… Yeniden insan olmak…
Bir zamanlar insanlar birbirine gönülden güvenir, bir selamla dost olurdu. Aynı sofraya oturmak, aynı mahallenin çocuklarını birlikte büyütmekti hayat. Şimdi ise bir bakış, bir söz yeter hale geldi bir kavganın fitilini ateşlemeye. En ufak tartışma, ya karakolda ya morgda bitiyor. Sevginin yerini şiddet, saygının yerini tahammülsüzlük almış gibi…
Artık kimse kimseye katlanmak istemiyor. Aile içi kavgalar artıyor, boşanma oranları tavan yapmış durumda. Yuvayı dişi kuş yapardı derdik; şimdi ne dişi kuş kalmış, ne yuvaya sahip çıkan. En küçük anlaşmazlıkta herkes sırtını dönüp gidiyor. Çünkü kimsenin kimseye güveni kalmamış. Kalpler buz kesmiş. Gözlerde ışık yok, sözlerde merhamet yok.
Bırakın sevgiyle konuşmayı, insanlar artık birbirine bakamıyor bile. Çünkü her bakış, bir tehdit gibi algılanıyor. "Ne bakıyorsun?" diye başlayan kavgaların sonu hastanelerde, mezarlıklarda bitiyor. Oysa bir zamanlar "Bakmak sevmenin yarısıdır" derlerdi.
Dünya da farklı değil... Her köşesinde savaş, yıkım, ölüm. İnsan insanın kurdu olmuş. Savaşların en büyüğü artık cephede değil, vicdanlarda veriliyor. Sevgi ve merhamet çekilince kalplerden, geriye sadece kavga, nefret ve yıkım kalıyor.
Peki ne oldu bize?
Belki de her şey sevgiyi küçümsemekle başladı. Saygıyı zayıflık, güveni aptallık saydık. Herkes kendi çıkarının peşine düşünce, insanlık geride kaldı. Belki de yeniden hatırlamamız gereken tek bir şey var: Sevgi hâlâ her şeyin ilacı.
İlk adımı biz atalım. Bir selamla, bir tebessümle, bir özürle... Belki dünya değişmez ama yanımızdaki insanın kalbi ısınır.
Ve unutmayalım:
Sevgi yoksa, insanlık da yoktur.
